Nieuw-Zeeland

Vanuit Auckland vliegen we in één keer door naar Christchurch. We slapen middenin het centrum. De volgende ochtend worden we opgeschrikt doordat we in ons bed door elkaar worden geschud. Gelukkig houdt dit maar een paar seconden aan en leren we later op het nieuws dat de aardbeving van 5.2 op de schaal van Richter gelukkig weinig schade heeft aangericht. Christchurch is een stad in opbouw van de voorgaande aardbevingen. Met creatieve oplossingen hebben ze de stad weer leefbaar gemaakt en er hangt een leuke sfeer. Bijvoorbeeld in een winkelcentrum gebouwd van zeecontainers.

Om zo optimaal mogelijk te kunnen genieten van het weidse landschap huren we een auto. Blijkbaar is Nieuw-Zeeland een land waar een internationaal rijbewijs verplicht is en worden onze Nederlandse rijbewijzen niet als zodanig geaccepteerd. Gelukkig hebben ze een vertaalbureau waar ze een officiële vertaling maken.

Als een tapijt strekken de glooiende heuvels voor ons uit richting de westkust. We hebben geluk met het weer. Het heeft hier 4 maanden lang non-stop geregend, maar wij nemen de zon met ons mee. We overnachten in Hokatika in de tuin van de locale pub. Camiel heeft al snel lokale vrienden gemaakt aan de bar en komt tot de conclusie dat er drie beroepen zijn aan de westkust: melkveehouder, bouwvakker en barman.

We dalen af in de Hokatika Gorge, een kloof waar het heldere smeltwater van de gletsjers als een blauwe rivier doorheen stroomt. Nadien verblijven we in het relaxte Hokatika voor de zonsondergang.

Na een prachtige autorit richting het zuiden hiken we naar de Franz Jozef glacier: de grootste gletsjer van Nieuw-Zeeland. We lopen door een rivierbedding waar in de verte de witte gletsjertong afsteekt tegen de grijze berg.

Ook de Maori’s zijn niet ver weg en één van onze nieuwe kroegvrienden is Maori. De Maori hebben een legende over het ontstaan van de sandflies (een zeer irritant vliegje dat bijt en jeukende bultjes achter laat): “…Toen de westkust van Nieuw-Zeeland werd geschapen waren de mensen zo onder de indruk dat men alleen nog maar de schoonheid van het landschap kon aanschouwen. Er werd niet meer gewerkt. Om de mensen weer in beweging te krijgen werden de ‘sandflies’ geschapen. Als je stil staat heb je er zo minstens 20 bulten bij maar als je in een rustig wandeltempo in beweging blijft kunnen ze je niet bijhouden, en dus niet bijten…”.

Nadat we een hogere barrekening hebben betaald dan aan overnachtingskosten rijden we door naar Greymouth. We gaan naar Motukiekie beach waar we bij eb over het strand naar een kolonie van zeesterren wandelen. In de verte zien we een oranje vlekje en wanneer we dichter bij komen ligt er een grote zeester in de branding. Als we om ons heen kijken zien we ze opeens overal tegen de rotsen aangeplakt. Het is een wonderlijke plek. 

Na een dagje uitwaaien op het strand bezoeken we Steve waar we ons ultieme souvenir maken. Aan het begin van de dag begin je met een plankje, een stuk staal, een paar handschoenen en een oud shirt. En na een dag lang verhitten, hameren, schuren, zagen, nog meer hameren, nog meer schuren en polijsten heb je een zelfgemaakt carbonstalen keukenmes. We zijn erg trots op het resultaat.

In Nieuw-Zeeland zijn er ontzettend veel wandelingen te maken, tot wel 3000 km lang. Aangezien we niet zoveel tijd (of conditie hebben) kiezen we voor het Abel Tasman nationale park. Hier lopen we over bergen door het dikbegroeide woud langs perfecte zandstranden. Het strand van het Abel Tasmanpark is ook de plek waar om mysterieuze redenen walvissen zich ieder jaar op het strand gooien. Wij lopen langs twee nog overgebleven karkassen van de laatste golf aangespoelde walvissen.

Ook de wijngebieden kunnen natuurlijk niet ontbreken in Nieuw-Zeeland en we bezoeken de Marlborough regio waar we verschillende wijnen proeven. Deze regio staat bekend om zijn Sauvignon Blanc, dus Floor wil niet meer weg en is blij dat ze ’s ochtends had gewonnen met tossen wie die dag de Bob was.

We nemen de ferry naar het noordereiland en laten het zuiden achter ons. Een ding is zeker: hier komen we nog eens terug. De ferry heeft te kampen met zwaar weer waardoor de halve boot over de reling hangt (inclusief Camiel) 😊.

In Wellington brengen we een bezoek aan het Te Papa Museum. Hier is een speciale expositie over de rol van Nieuw-Zeeland in de eerste wereldoorlog gemaakt door de filmstudio van Peter Jackson (jeweetwel, die van Lord of the Rings). Levensechte wassenbeelden brengen de gruwelijke verhalen tot leven.

We rijden door naar de wijnvallei van Martinborough op zoek naar een lekkere Pinot Noir. Dit is echt genieten.

De meest bekende vulkaan van Nieuw-Zeeland ligt in het Tongariro nationale park en heet sinds Lord of the Rings ‘mount Doom’. We worden ‘s ochtends vroeg afgezet en 25 kilometer hiken we door het mulle vulkaanzand over de beroemde berg. De boterhammen met pindakaas zorgen ervoor dat we de eerste bus terug halen.

Onderweg naar Rotorua stoppen we in het oerbos “redwoods forest”: de enorme naaldbomen staan hier al honderden jaren en we voelen ons zeer klein tussen deze enorme reuzen. Roturua is een vulkanisch gebied met vele geisers en een lange historie in Maori cultuur.

Lord of the Rings en de Hobbit hebben veel invloed gehad op de toeristenindustrie van Nieuw-Zeeland en we bezoeken het dorp Hobbiton. Dit is een permanente film set van de films waar we tussen de hobbit huisjes doorlopen en de bekende plekken zoals het huis van Frodo en de Green Dragon Inn bezichtigen.

We overnachten op een Alpaca boerderij dus we wanen ons weer even in Zuid Amerika. Hier genieten we van de rust en we gebruiken deze plek als uitvalsbasis om de kiwi’s en de Waitomo caves met zijn gloeiwormen te bezoeken.

De kiwi’s zijn vooral ’s nachts actief dus om deze bedreigde schuchtere beestjes te zien moet je helaas naar een dierentuin. Maar het zijn bijzondere loopvogels om te zien in hun pikkedonkere hol. In de dierentuin hebben ze ook een vijver vol met alen die je mag aaien en voeren.

Onze laatste stop is Auckland waar we buiten het centrum in het relaxte Devonport verblijven. We gaan met de ferry naar het centrum en bezoeken het vulkaanstrand van Karekare waar in plaats van witte/bruine zandstranden het strand gitzwart is. De film The Piano is hier o.a. opgenomen.

Het avontuur van Nieuw-Zeeland is tot een einde en we nemen het vliegtuig van Auckland naar Perth.

Nieuw-Zeeland

DSCN8156

DSCN8139

DSCN8132

DSCN8104

DSCN8102

DSCN8092

DSCN8080

DSCN8046

DSCN8045

DSCN8001

DSCN7992

DSCN7991

DSCN7989

DSCN7988

DSCN7984

DSCN7981

DSCN7979

DSCN7973

DSCN7961

DSCN7943

DSCN7941

DSCN7925

DSCN7908

DSCN7892

DSCN7877

DSCN7863

DSCN7856

DSCN7842

DSCN7838

DSCN7828

« ‹ van 3 › »