Chili

In Chileens Patagonië beginnen we meteen met het mooiste nationale park van heel Chili “Torres del Paine”. Torres del Paine is een immens natuurgebied met prachtige meren, bergtoppen, gletsjers en alles waar een wandelaar van droomt. Onderweg kom je zo goed als niemand tegen, behalve de Guanaco’s (chileense lama’s) en de Ñandú (Zuid-Amerikaanse struisvogels). De uitzichten zijn als op een ansichtkaart.

We komen aan in de meest zuidelijke stad van Chili, in de havenstad Punta Arenas. Bij Punta Arenas ligt het eiland Isla Magdalena met een enorme Magellanic pinguïnkolonie van 120.000 pinguïns. Een eiland vol met gaten die dienen als nestjes voor de pinguïns waarbij de baby pinguïns veilig groter groeien dan de ouders.

Na een mooie periode in Argentijns en Chileens Patagonië, waar het minder koud was dan we tijdens de voorbereiding van onze wereldreis hadden verwacht, vliegen we noordwaarts naar de hoofdstad Santiago de Chili.

Santiago is een miljoenen stad waar 40% van de bevolking van heel Chili woont. Dit met de hoge temperaturen (37 graden) maakt het een broeierige stad waar het 25 graden warmer is dan in Patagonië: in dit uitgestrekte land komen alle seizoenen tegelijkertijd voor. Santiago is dé stad om lekker te eten en waar de beroemde Pablo Neruda zijn huis heeft gehad wat nu als museum dient.

In Santiago begint ook de roadtrip naar het noorden waarbij we met onze auto aan vele kilometers beginnen. We rijden eerst door het groene landschap richting de Atacama woestijn. Chili heeft veel te kampen met verschillende natuurrampen en nu zijn het de bosbranden die het land teisteren. Ook wij merken de effecten van deze branden die dit jaar extra hevig zijn en rijden langs brandweerposten, zien brandende bossen en smeulende bermstroken.

We rijden naar de kustplaats la Serena waar we een nabij gelegen natuurgebied met een boot bezoeken. Een rotsachtige eilandenrijk vol met boobies (zonder blauwe voetjes), Humboldt pinguïns en een groep zeeotters. Kilometer na kilometer wordt het landschap droger en komen we in de het midden van de Atacama woestijn aan, de droogste plek op aarde. Het is hier zo uitgestrekt dat we pas na 400 kilometer de volgende bezinepomp tegenkomen.

In het midden van de woestijn rijden we langs de “mano del desierto” een reusachtige hand die uit de woestijn is opgetrokken. We rijden tussen de wervelwinden en dwars door een zandstorm richting San Pedro de Atacama.

San Pedro is een klein stoffige woestijndorpje in een oase waar 400 jaar geleden voor het laatst regen is gevallen. Hier kunnen we zo dicht als mogelijk is bij de maan komen in “vallee de luna”: een grote kraterachtige vallei met zoutafzetting waar, als je niet beter zou weten, je denkt dat je op de maan bent beland.

We rijden door de woestijn waar elke zoveel kilometer uitgebrande auto’s en herdenkingskruizen als langs stille herinneringen langs de weg staan. Op de terug weg komen we in Copiapó waar we bij Leo en Ginet tot diep in de nacht kennis maken met de locale trots: Pisco (sour).

De volgende route is de “ruta del estrellas” die ons leidt naar Vicuña. Het hart van de pisco productie, waar ze koken met de zon in zonne-ovens en het is de plek om een observatorium te bezoeken. Onze keus valt op Mamalluca waar we diep in de nacht een tour krijgen door het observatorium en ze uitleg geven over de zuidelijke sterrenhemel, de verschillende Galaxy’s en door de telescoop close-up foto’s maken van de maan. Dan besef je opeens hoe klein we zijn in het universum (of: multiversum, zoals we in het observatorium geleerd hebben). Ook begint Camiel zijn werkdrift terug te komen en reorganiseert hij samen met de eigenaar in een paar dagen het hostel.

Op weg naar het zuiden stoppen we in Valparaiso: een stad gelegen op 42 heuvels en met twee gezichten. Enerzijds een verschrikkelijke havenplaats met alle nadelen van dien en anderzijds een prachtige openluchtmuseum met de ene na de andere (enorme) graffiti schildering. Pablo Neruda beschreef het mooi: “Valparaiso: je had je haar nog niet gekamd, je had geen tijd om je aan te kleden. Het leven is je altijd overkomen.”

Aan het einde van de roadtrip komen we aan in Santa Cruz in het midden van de wijnvelden van Chili. Chili produceert sinds de jaren ‘80 steeds betere wijnen en wij bezoeken het gerenommeerde Lapostolle voor een tour, tasting en fabelachtige gebalanceerde lunch. Met smaken en een uitzicht wat ons nog lang bij zal blijven sluiten we onze tijd op het Zuid Amerikaanse vaste land af.

Volgende bestemming Paaseiland en Frans Polynesië…..

Chili